New York, Alt Vekiller ve Varlık Ayrıştırması Üzerindeki Kuralları Sıkılaştırıyor

New York düzenleyicisi sanal para saklama düzenlemelerini revize etti, alt saklama lisanslarının kullanımına ve müşterilerin titiz ayrımına vurgu yaptı.

New York'taki Finansal Hizmetler Departmanı (DFS), müşteri varlıklarının güvenliğini artırmayı amaçlayan sanal para saklama ile ilgili gözden geçirilmiş düzenlemeleri yayınladı.

Bu güncelleme, lisanslı kuruluşların müşteri varlıklarının saklanmasıyla ilgili, özellikle alt saklama kuruluşları ve müşteri varlıklarının ayrılması konularında daha sıkı düzenlemelere odaklanmaktadır.

DFS, Müşteri Varlıklarını Korumak İçin Net Ayrım Talep Ediyor

Yeni düzenleme, sanal para varlıklarının (VCE Custodians), müşteri sanal paralarını iç muhasebe defterlerinde ve zincir üzerindeki cüzdanlarda ayrı tutmasını gerektirmektedir.

Ya her müşteri için ayrı cüzdanlar olmalı ya da yalnızca bireysel müşteriler tarafından bir vekil veya temsilci olarak kullanılan ortak cüzdanlar olmalı ve bunların açık ve denetlenebilir kayıtları olmalıdır.

DFS, müşterilerin yararlı çıkarlarının her zaman net ve güncel olmasını sağlamak için politikalara ihtiyaç duyar.

Bu ayrım, kurumsal ve müşteri fonlarının karışmamasını sağlamış ve böylece New York'un düzenlemeleri çerçevesinde yürütülen saklama hizmetlerine olan güveni artırmıştır.

Şeffaflığı Artırmak için Alt Vekil Onayı için Katı Kurallar

Güncellemelerden biri, herhangi bir alt-emanet düzenlemesinin, önceden DFS onayı alınması gereken maddi bir iş değişikliği olması gerektiğidir.

VCE Varlık Yönetimi, alt-emanet uygulamasından önce düzenleyiciye kapsamlı bir risk değerlendirmesi, hizmet sözleşmeleri ve revize edilmiş politikalar sunmalıdır.

Alt taşıyıcılar, müvekkil adına hesapların adlandırılması ile ilgili tüm DFS gerekliliklerine uymalıdır; bu, müvekkilin yararını simgelemekte ve sahiplik varlıkları ile alt taşıyıcı arasında kesin bir ayrım sağlamaktadır.

Bu, müşterilerin varlıklarını üçüncü taraf saklayıcıların risklerine maruz bırakabilecek bazı boşlukları kapatmak içindir.

DFS, sakçıların müşteri sanal parasının sahibi olduklarına veya bunu iş anlaşmalarına girmek için kullanabileceklerine inanmamaları gerektiğini vurgulamaktadır; örneğin, kredi almak veya kredi vermek gibi.

Müşterilerle yapılan sözleşmeler, borçlu-alacaklı ilişkisi değil, bir saklama ilişkisi olarak açıkça yazılmalıdır; saklama düzenlemesi ve üçüncü taraflar hakkında net açıklamalar içermelidir.

Bu terimler, sanal para piyasasında sürekli değişen koşulları göz önünde bulundurarak, müşterilerin herhangi bir işlemden önce kabul etmesi gereken şartlardır. Bu, şeffaflık sağlamaya ve müşterilerin çıkarlarını korumaya yardımcı olur.

New York DFS'in bu revize edilmiş kılavuzları, sanal para saklama endüstrisinde artan hesap verebilirlik ve koruma gerekliliklerine yönelik etkili bir adımı temsil etmektedir.

Uyum ve şeffaf açıklama, müşteri güvenini korumak ve düzenleyici yaptırımlardan kaçınmak için varlıkların dikkatli olmasını gerektirir.