Dışarıdan gelen insanların zengin olma fırsatını kaçırmalarını alay etmek gereksiz!

Her ne kadar büyük bir artışa tanıklık etseler de, en fazla "Ah, 110 bin oldu, 90 bin oldu" diye bir tepki verirler ve ardından "Kazandın mı?" diye sorarlar. "Hayır" yanıtı ile konu da kapanır.

Gerçekten zor bir durumun içinde olanlar, sektörde sürekli dolaşan ve nihayetinde fırsatı yakalayamayan kişilerdir. Zenginliğin şifresi çoktan gözler önüne serildi, tersine dönüş hayalleri elle tutulur hale geldi - lüks arabalar, güzel kadınlar, kaderin değişimi hepsi çok yakın fakat açgözlülük, tereddüt veya panik nedeniyle bir kez daha kaçırıldı.

Böylece, bu büyük artış onların kasesindeki kum, kalplerindeki keskin bir bıçak haline geldi ve sonsuz bir rahatsızlık getirdi. O günden sonra her gün ve her gece düşünmeye, sürekli olarak hayal etmeye başladılar: Acaba bu hayatlarındaki tek fırsatı mı kaçırdılar? Hatta on yıl süren bir yaşamı feda etmeyi göze alarak, zamanı geri alıp her şeylerini yatırabilecekleri o ana dönebilirler mi?

Ancak ironik olan, bu tür insanların o son şansı yakalama cesaretine asla sahip olmamalarıdır. Onlara on yıl daha verilse bile, o tuzlu balığın sıçrama senaryosu asla onların üzerinde sahne almayacaktır.

Cahilliğin kaybı yeterince acı değil, en azından sersemlik içinde bir huzur bulabiliyoruz. Ancak sadece uyanıkken kayıpların acısını çekmek, dünyadaki en derin işkence ve azap halidir.

#BTC再创新高 #BTC